belajar untuk meluahkan *learn to express* sama ade perasaan, masalah, rahsia, atau ape-ape.
ada benda yang boleh diluahkan. tapi ade benda yang kena simpan untuk diri sendiri. tak semua bende boleh diluahkan walaupun perlu diluahkan. macam mane tu? contohnye aku suke dekat girlfriend kawan baek aku. takkan nak bagitaw die. nak mati?!
mostly orang sekarang pakai #mukabuku, #twitter, #blogger, etc untuk express feeling. yang membaca nye mestilah friends & followers yang terdiri daripada entah siapa-siapa. most important, ade diorang kisah pasal masalah korang? ade certain yang kisah - iaitu yang terdiri daripada kawan-kawan baik, family mahupun secret admire. yang tak kisah tu, semuanya cume penumpang-penumpang wall je. perlu ke tu?
ade yang lebih prefer untuk meluahkan pada kawan. lebih senang. pakai air liur je. tapi, kawan tu kena cari yang good listener. jangan cari yang hati keras macam batu. takde perasaan. bila bagitau masalah, buat bodooooh je. kawan macam tu, buat alas kaki toilet je.
ade certain people yang jarang meluahkan ape yang ade dalam kepala otak die. nak kate takde perasaan, tak juga. orang macam ni lebih prefer simpan dalam kepala je. mostly orang macam ni selalunya yang berkepala besar *ini gurauan*. bile die meluahkan, die sendiri tak amik kisah sangat.
apa-apa pun, meluahkan tu bagi aku adalah
perlu so that kite ade other people untuk
berkongsi masalah dan segala ape benda-benda yang memenuhkan kepala otak yang runsing lagi serabut ni.
(p/s :
result makin banyak yang dah keluar dekat senarai tampal. runsing~)
